پس از اظهارات مسعود پزشکیان رئیس جمهور ایران مبنی بر این‌که دولتش فعلاً نتوانسته محدودیت‌های اینترنت را بردارد و اشاره به جمع‌آوری امتیازهای دسترسی ویژه به «اینترنت سفید»، آیا این موضوع را باید شکست یک وعده سیاسی دانست یا نشانه‌ای از محدودیت واقعی اختیارات دولت در برابر نهادهای دیگر؟ پیامد اجتماعی و سیاسی تداوم فیلترینگ را چگونه می توان ارزیابی کرد؟